De afgelopen 1,5 week waren we in het Duitse Mosbach om hier de door OM georganiseerde GO (Global Orientation) Conference bij te wonen. Deze conferentie is voor velen het startpunt van hun uitzending, vaak hebben ze thuis al afscheid genomen en gaan ze vanuit de conferentie direct door naar het veld. Er is zelfs een tijd geweest dat je bij aanvang van de conferentie nog niet eens wist waarheen je uitgezonden werd. Tijdens de conferentie vonden diverse gesprekken plaats en op basis daarvan werd bepaald welke zendeling naar welk veld gestuurd werd. Lijkt ons lastig kleding inpakken! Gelukkig is dit voor ons dus anders.
Doel
Het doel van deze conferentie is om, in het bijzijn van God, nieuwe medewerkers praktisch en geestelijk te oriënteren op OM’s culturele diversiteit, kernwaardes en wereldwijde missie te omarmen.
Het 10-daagse programma zit vol met diverse sessies over de OM kernwaardes, ontmoetingen met mede-zendelingen (die al dan niet naar een vergelijkbaar land gaan), training over werken in internationale teams en cultuur, ontmoetingen met God en reflectie over jezelf. Al met al een interessant, maar vol en intensief programma.
Tijdens de hoofdsessies in de ochtend en de middag is er ook een apart programma voor de kinderen, waar die van ons uiteraard met veel plezier naar toe gaan. Dankzij een babyfoon app kunnen we ook de avondprogramma’s allebei bezoeken terwijl de kinderen slapen.
OM Kernwaarden
De OM kernwaardes die tijdens diverse overdenkingen en in bijbels perspectief overdacht werden zijn:
- Knowing and glorifying God
- Living in Submission to God’s Word
- Being people of grace & integrity
- Serving sacrificially
- Loving & valuing people
- Evangelising the world
- Reflecting the diversity of the body of Christ
- Global intercession
- Esteeming the church
Een verdere uitleg over deze kernwaarden is op de website van OM te vinden. Ook als je niet uitgezonden wordt, zijn dit mooie waarden om volgens te leven.
Naast het inhoudelijke programma was er ook veel tijd voor aanbidding, gebed en stille tijd.
Cultuurverschillen
Een ander element dat op vele manieren een rode draad door de conferentie was zijn de verschillen die we wereldwijd in culturen vinden. Zo is er de algemene tweedeling in
- koude/taak- & resultaatgerichte cultuur. Zoals de onze, waarbij iedereen kan zeggen wat hij/zij denkt, wanneer je zelf wil en feedback zeer direct is.
- Warme/Relatie gerichte cultuur. Zoals oa in Zambia, waarbij het niet gaat om het resultaat, maar onderlinge relaties in een groep. De leider bepaalt alleen en feedback is zeer indirect. Belangrijk in een dergelijke is: “If you go alone, you’ll go fast. If you go together, you’ll go far”.
Maar daarnaast is het ook belangrijk om awareness te hebben over details in gedrag die soms zeer beledigend over kunnen komen, zoals:
- lichamelijk contact tussen mannen en vrouwen (dus geen hand geven bij ontmoeting, of langs iemand heen schuren als je in de drukte ergens langs moet)
- kinderen wenken met uitgestrekte arm en de rug van je hand naar beneden en vingers naar boven. In Nepal wenk je op deze manier alleen prostituees, kinderen wenk je met de rug van je hand naar boven en
vingers naar beneden. - Onderkant van je voeten laten zien (bijv. door in kleermakerszit te zitten, of benen over elkaar) staat in veel culturen gelijk aan wat een middelvinger opsteken voor ons is.
- Niet beledigend, maar wel een interessant discussiepunt en cultuurverschil: Wat is hygiënischer, eten met mes- en vork (waarvan je in een restaurant geen idee van hebt wat er mee gebeurd is voordat het op jouw tafel ligt), of eten met je handen waarvan je precies weet (en ook zelf verantwoordelijk voor bent) hoe schoon ze zijn.
Kinderen
Voor de kinderen was er een apart kinderprogramma tijdens de hoofdsessies ’s ochtends en ’s middags. De leiding bestond uit vrijwilligers vanuit Frankrijk, Turkije en Zuid-Korea. Het was voor ons wel even spannend hoe de kinderen hier op zouden reageren omdat zij natuurlijk nog niet erg goed in Engels zijn. Dit is, voornamelijk voor Maji, een van de zorgenpunten richting de verhuizing naar Zambia; dat ze mensen niet kan verstaan en andersom. Het was erg goed om te zien hoe snel Maji en Faya de noodzakelijke woorden oppakken en zich binnen enkele dagen al erg goed konden redden. Velen vroegen zelfs of Maji al Engels sprak voordat we hier kwamen. Maji was op het laatst zelfs erg verdrietig dat we op vrijdag al terug gingen, ze wilde graag de laatste dag nog blijven bij haar nieuwe vrienden.
Daarnaast hebben we ook veel informatie ontvangen over wat het met kinderen doet om in een andere cultuur op te groeien (Third Culture Kids, of Mission Kids). Roël bijvoorbeeld, zal na enkele jaren Zambia niet weten wat de cultuur in Nederland is. Hij zal de cultuur van ons gezin kennen in Zambia en de Zambiaanse cultuur, maar niet die van de Nederlandse samenleving. Het opgroeien in een andere cultuur zal voor alle kinderen een erg rijke ervaring zijn en zorgen voor een breed wereldbeeld. Maar met name bij terugkomst en het bereiken van de puberteit zal dit echter wel een aandachtspunt zijn bij het bepalen van hun eigen identiteit.
Mission Possible
Een belangrijk onderdeel van het programma was een simulatie-reis en bezoek aan gezin in een CAN-land (Creative Acces Nation). Dit zijn landen waarbij het werken voor Christelijke organisaties en evangeliseren niet altijd toegestaan is. Daarnaast soms zelfs gevaarlijk kan zijn.
In combinatie met de bureaucratie, onbegrijpelijke regels en de afhankelijkheid van het humeur van de immigratie medewerkers van diverse landen, is het belangrijk om goed voorbereid te zijn op zaken als visumaanvraag, immigratie, etc.
Als gezin kwamen wij hier goed doorheen. Reizen met kinderen heeft dan het voordeel dat zelfs de gemeenste immigratiemedewerker ook kinderen en/of neefjes/nichtjes heeft en het je vaak minder moeilijk gemaakt wordt (zowel in de simulatie als in het echte leven hebben wij dit ervaren). Daarnaast hebben we inmiddels ook al wel het een en ander aan reiservaring naar Afrika/Azie,etc. We weten dus dat we alert moeten zijn op juiste data op formulieren, zorgen dat het verhaal klopt met je visum (niet zeggen dat je gaat werken met een toeristenvisum), etc. Veel bezoekers van de conferentie zijn eind tienerjaren/begin 20 en hebben deze ervaring dus niet, wat in sommige gevallen ook pijnlijk duidelijk werd. Uiteindelijk wil je ook niet liegen om een land in te komen.
Het bezoek aan het gezin was een belangrijke oefening om alert te zijn op gebruiken in je gastland (hoe begroet je elkaar, hoe zit je aan tafel, wie praat met wie, wat zijn de gebruiken tijdens het eten, etc).Zo werd er bij ons gastgezin alleen met de rechterhand gegeten, best lastig als je net als Faya linkshandig bent.
Feest
Dan hadden we ten slotte nog belangrijke dagen voor onderstaande knapperds, namelijke de verjaardagen! (Maji 18 januari, Alice 20 januari). Best een bijzonder idee dat de volgende verjaardag (geldt ook voor Roël, 17 november) al in Zambia zal zijn!
Al met al een zeer bemoedigende, opbouwende en interessante conferentie! Het is best lastig om nu weer terug te gaan naar ons “normale” leven, terwijl 90% van de mensen die aanwezig waren inmiddels uitgevlogen zijn over de hele wereld. Het is wel heel gaaf om daar hopelijk over een half jaar ook deel van uit te maken!